Tja, en dan wordt de camera aan mij, Hermine, doorgegeven.
In mijn jongere jaren had ik niet de financiële mogelijkheid om een camera aan te schaffen en tijdens mijn werkzame jaren had ik gewoon niet de tijd om deze mooie hobby op te pakken naast mijn werk, studie, gezin en het creëren van schilderijen (ik heb een zolder vol met kliederwerken).
Pas toen ik wegens ziekte thuis kwam te zitten had ik tijd genoeg om te gaan fotograferen. Vanaf het begin digitaal. Mijn eerste spiegelreflex Sony @ 100 voldeed al snel niet meer aan mijn verwachtingen, daarom een Sony @ 380 gekocht met als extra een macro-lens en statief. Maar de camera met lens werd mij te zwaar en dus overgegaan op een systeemcamera Olympus OMD EM5 mark II. Bevalt erg goed, mede door de professionele macro/portretlens die ik me kon veroorloven.
Ik kwam er echter al gauw achter dat ik toch niet een échte fotograaf ben. De camera doet het werk wel. En ja, familiefoto’s en foto’s van de kleinkinderen maak ik wel, en ik heb al heel wat collages voor fotoalbums gemaakt, maar daar ligt niet mijn hart. Mijn foto’s combineer ik graag met mijn andere creatieve vaardigheden. Ik voel me meer een kunstenaar dan een fotograaf en niet al mijn werk wordt door anderen begrepen. Wat logisch is. Het is gewoon subjectief.
Ik ben erg impulsief bezig en al die mooie regels om echt goede foto’s te maken zijn aan mij niet besteed. Bovendien blijf ik die exif-gegevens zoals iso waarden, belichtingstijd, diafragma, brandpuntsafstand, witbalans etc. gewoon heel moeilijk vinden. Dat laat ik dan ook maar over aan de andere leden van de fotoclub. En bij de club zijn veel goede fotografen, wiens foto’s ik graag bekijk en van wie ik veel leer. Ik experimenteer met mijn foto’s met licht, beweging, kleur en doe dit op de meest onverwachte momenten en plaatsen.
Onder een mentoraat van Peter van Tuyl (2015) heb ik veel geleerd over mijn eigen werkwijze en het kijken naar foto’s. Maar ik bleef gewoon eigenwijs. In 2016 volgde ik een workshop van Stan Kerlen. Daar ging een wereld voor mij open. Gewoon 3d materiaal verwerken met foto’s en fotoshop. Foto’s afdrukken op verschillend soort materiaal zoals rijstpapier, handgeschept papier. Het heeft me 2 printers gekost, maar ook erg veel inzicht gegeven. Een A3 vlakprinter staat nog op mijn verlanglijstje.
In 2019 was er een workshop van Julius Visser. Wat heeft hij een geduld met mij gehad. En wat vond ik het moeilijk om te luisteren. Lekker experimenteren met mijn oude Sony, zonder lens ( pinhole),en met mijn systeemcamera. Fotograferen door drinkglazen, onder fel zonlicht, soms in het donker met zaklantaarns en vaak met beweging. Helaas heeft de club door de corona de resultaten nog niet gezien.
En dan photoshoppen! Heerlijk. De raw-foto’s bewerken naar eigen inzicht. Van meerdere foto’s en met verschillende filters een heel ander beeld scheppen. Op de club hebben we beeldbewerkingsavonden ( dank Jos) waar ik nog steeds het een en ander leer.
foto 1:
Aquaballetjes
Ik had bloemen gekregen en ik wilde de aquaballetjes uit de vaas opvangen in een zeef. Terwijl ik zit te eten buiten trok het beeld van het zonlicht en de balletjes in de zeef mijn aandacht. De reflectie van de wolken in de heldere balletjes met de kleur van de stoel en het metaal van de zeef deden mij naar de camera grijpen. Dit is een van de resultaten.
foto 2:
Eng
Gemaakt na een werkshop van Stan Kerlen. Foto’s gemaakt in de Plechelmusbasiliek en afdrukken op mat fotopapier, scheuren, rook- en vuurfoto’s gebruiken, papier bewerken met brandertje. Alles samenvoegen, fotograferen en weer in photoshop bewerken. Eng. Geeft wel mijn gevoel van toentertijd weer.
foto 3:
Glasimpressie
Ontstaan tijdens de workshop van Julius Visser. Fotograferen onder fel zonlicht, door een glas met bolle bodem en draaiend met dit glas. Kleurrijk. En gewoon leuk om zo een tijdje te experimenteren.
Momenteel lig ik creatief ff stil door persoonlijke omstandigheden. Maar het komt wel weer. Ik geef de camera aan XENIA